LLL: Effect van voeding bij hardlopen 31 okt.

Op donderdag 31 oktober is er weer een LLL (Lonu's leerzame lezingen) avond met als gastspreker: Ellen Jooren van Wayve voedingsadvies, orthomoleculair voedingsdeskundige en zelf ook hardloopster. Tijdens deze sessie deelt Ellen haar expertise over de cruciale rol die voeding speelt bij hardlopen. Hoe beïnvloedt wat je eet je prestaties en je herstel? Wat kun je vóór, tijdens en na een hardloopsessie eten om optimaal te presteren?
Hoe voorkom je bijvoorbeeld de stekende pijn in je zij of de kramp in je spieren? Ellen geeft praktische tips en inzichten op basis van onderzoek en haar uitgebreide ervaring. Of je nu een beginnende loper bent of je volgende marathon plant, deze lezing biedt waardevolle informatie voor elk niveau. Ellen gaat in op persoonlijk voedingsplannen die aansluiten bij trainingsdoelen en -behoeften. Zelf is ze flexitariër en tijdens de lezing wordt ook aandacht besteed aan lekker eten voor vegetariërs die intensief hardlopen. Uiteraard is er ook ruimte voor vragen, zodat je direct advies kunt krijgen. Mis deze kans niet om te leren hoe je door middel van voeding je hardloopprestaties naar een hoger niveau kunt tillen!

Deze lezing wordt aangekondigd in de lokale kranten, en is dus voor iedereen toegankelijk. We willen deze lezing om 20.15 starten. Voorafgaand is daarom een wat kortere (maar intensieve) training.


Bosloop in de Malpie, 27 okt.

Janneke heeft 2 schitterende routes uitgestippeld in het het prachtige natuurgebied de Malpie. De routes zijn zodanig dat ze geschikt zijn voor alle groepen (van PR t/m R3).

We verzamelen om 09.30 uur bij café de Zwaan in Borkel, en na afloop krijg je daar ook koffie/thee met iets lekkers erbij!
Voor meer info en aanmelding zie de bijbehorende groep in onze WhatsApp community.

Merijn stelt zich voor

Een lange slungel met een grijze krullenbol, en nu bijna een jaar lid van LoNu. Van gezicht zullen velen me al kennen. Twee weken geleden heb ik een drijfnatte proeftraining gegeven, met een doorweekte Jeroen als toeschouwer op de fiets, en sindsdien ben ik "officieel" in functie als trainer. Daarvoor was ik meer invaller.

Ik ben van jaargang 1968, en loop al lang hard, hoewel niet altijd even fanatiek. Mijn andere sport is kanovaren. Vroeger veel op zee, maar tegenwoordig meer in van die hele smalle wedstrijdboten die vooral goed zijn in hard rechtdoor. In die sport ben ik al ruim 12 jaar als trainer actief bij EKV Beatrix in Eindhoven voor vaarders tussen de 8 en de 70. En omdat er in de winter minder gevaren wordt zit daar ook veel loop, core en krachttraining bij.

Vorig jaar ben ik bij LoNu gekomen om op natte winteravonden een stok achter de deur te hebben, en omdat lopen in een groep me wel gezellig leek. Het bevalt me goed in deze gezellige en gevarieerde vereniging.

Sinds 2009 woon ik met Edith (inmiddels ook LoNu lid) en twee prachtige dochters van 19 en 21 in Nuenen aan de Opwettenseweg. Daar vandaan fiets ik dagelijks naar mijn werk bij Philips op de High Tech Campus. Wat ik daar doe heet met een mooi woord "systeem architect", maar ik omschrijf mezelf het liefst als uitvinder. In mijn vrije tijd houd ik me bezig met altviool spelen en modelbouw.

Ik zal de komende tijd vooral op de donderdagen training gaan geven aan de gecombineerde PR/R1. Als trainer staat voor mij het plezier van de lopers voorop. Naast de normale warming-up en het lopen, zal je in mijn trainingen vrijwel altijd iets van looptechniek en core-stability tegen komen. Ook werk ik graag met intervallen en meer speelse trainingsvormen zoals estafette.

Ik hoop jullie als trainer iets te kunnen meegeven, maar hoop ook dat jullie me daarbij kunnen helpen: als er iets anders, beter of leuker kan: spreek me even aan. Daar worden we allemaal beter van.
Merijn

Marathon Eindhoven

Er deden dit jaar heel wat lopers (20 !) van Lonu mee aan verschillende onderdelen in de afgelopen marathon van Eindhoven:
1/4 Marathon:
Robin 01:00.12 / Latoya , Britt en Martje 01:01:21 / Yana 01:04:50 / Bjorn 01:05:13 Jaap 01:11:06
1/2 Marathon
Rob 01:23:00 / Bernand 01:28:44 / Gertie 01:54:25 /Marjolein 01:57:16 / Bram 02:08:39 Irma 02:09:19 / Rianne 02:14:11 / Annet 02:16:23 / Aphinya 02:20:30 / Ernst / Huub
Marathon
Pepijn / Sjef

En de week daarvoor was er ook nog de Singelloop 10 km in Breda:
Hans 0:54:00 / Latoya 01:02:00

Hieronder het verhaal van Aphinya

In juli had ik mijn eerste introductiedag bij Lonu, ter voorbereiding op mijn deelname aan een halve marathon. Ik had me aangemeld met het doel om binnen 2 uur en 30 minuten te finishen. Ik was behoorlijk nerveus en vroeg me af of ik dat zou halen. Vanaf die dag begon ik twee keer per week te trainen met de Lonu-groep. De trainingen zorgden er niet alleen voor dat mijn snelheid en tempo aanzienlijk verbeterden, maar ze motiveerden me ook om consistent te blijven werken aan mijn doel. De trainers en medelopers gaven me waardevolle tips over voeding en de juiste houding tijdens het hardlopen, en dat vond ik ontzettend fijn. Dankzij hun begeleiding zag ik echt vooruitgang.

De dag van de halve marathon brak eindelijk aan. De avond ervoor had ik slecht geslapen door een vervelende wespensteek, wat voor veel jeuk zorgde. Toch stond ik die koude ochtend gespannen en vol adrenaline aan de start. Ik bevond me in startwave 4, met een starttijd van 12:26 uur.

De eerste kilometers gingen gelukkig soepel. Mijn plan was om een pace van 6:24 per kilometer aan te houden en dit tempo vast te houden tot de 10 kilometer. Af en toe zakte mijn tempo iets, maar ik voelde me sterk en bleef gefocust. Bij de 15 kilometer begon het zwaarder te worden; mijn kuiten voelden vermoeid en stijf aan, en de straten om me heen waren stil.

Rond de 18 kilometer begon de echte strijd. Mijn bovenbenen brandden, en het voelde alsof mijn lichaam wilde opgeven. Mijn vriendin, die met mij meeliep, was inmiddels uit het zicht verdwenen. Even moest ik stoppen om een paar seconden te wandelen. Dat gaf me net genoeg rust om weer door te gaan. Toen ik bij het PSV-station kwam, stopte ik om snel twee bekertjes water achterover te slaan. Daarna zette ik door, al leek het alsof de laatste kilometers eeuwig duurden.

Met de massa supporters langs de route kreeg ik een nieuwe boost. Ik zette mijn laatste krachten in voor een eindsprint en toen ik de finish naderde, zag ik de klok op 2:20 staan. Een gevoel van trots overviel me.
Aphinya



Zevenheuvelen trail

Een paar maanden geleden kwam de vraag in de R1 groep, wie heeft er zin om de Zevenheuvelentrail bij Nijmegen mee te lopen. Er waren verschillende afstanden mogelijk, maar de 60 km viel meteen al af, we weten onze grens dus die laten we over aan de PR-groep. Jaap ging voor de 28 km en Mieke, Ronald, Sam en ik schreven ons in voor de 21 km. We hebben al een paar keer een trail van 18 km gelopen, dus 3 km meer zou toch te doen moeten zijn. Aangezien Jaap het niet zag zitten om helemaal in zijn uppie te lopen, sloot hij zich gezellig bij ons aan.

Toen we ons inschreven leek 21 september nog heel ver weg, dus tijd zat om te trainen. Maar de zomervakantie was ineens voorbij en toen begonnen we toch wel wat zenuwachtig te worden. Ronald stelde voor om de N70 van te voren een keer te lopen, zodat we in ieder geval al wat hoogtemeters in de benen hadden. Goed idee, maar Mieke kwam te val en hield hier enkelklachten aan over. Ze had nog tot het laatst de hoop mee te kunnen lopen, maar het zat er helaas niet in.

De weersverwachting was niet echt trailweer. Geen regen, kou, harde wind of sneeuw, maar wel volop zon en 25 graden. Dat zou dus zweten worden. We reden op tijd aan, want we wilden niet net als in Houffalize de start missen. De Zevenheuvelentrail is een groot evenement met veel deelnemers, dus veel auto's en dus ver weg parkeren. De eerste kilometers voordat we gestart waren zaten meteen al in de benen, het warm lopen konden we overslaan.

De start was in waves en daardoor konden we goed verspreid starten. Bij de start maakten we kennis met een praatgrage laatste loper. Een soort menselijke bezemwagen. We wisten dus meteen wie we onderweg niet tegen wilde komen. Het eerste stuk van de route ging over het terrein van museum Orientalis tussen Afrikaanse hutjes door. De temperatuur paste hier goed bij. Meteen daarna was het al flink klimmen en dat bleef het tot de finish aan toe. Wat een pittige route! Gelukkig had Ronald al van te voren uitgezocht dat bij 14 km de grootste afdaling zou zijn en daarna de steilste klim. We hadden bedacht dat als we maar hard zouden afdalen we genoeg snelheid zouden moeten hebben om met een vaartje de klim te halen. Dat was te optimistisch gedacht en moesten we net als de andere deelnemers deze heuvel wandelend nemen.

Onderweg waren er drie verzorgingsposten, dus gelukkig konden we genoeg drinken en eten. Jaap ging vol voor de winegums, met als gevolg dat hij een kwartier later nog op de winegums aan het kauwen was, wat niet echt lekker liep. Wat ook niet meehielp was dat hij de hele weg ruzie had met zijn waterzak. Er kwam niets uit of meteen een hele grote straal, niet echt handig. Maar Jaap is een kanjer, dus hij gaf niet op.

Wat een heerlijk gevoel toen we de finish zagen. Over de tijd zullen we het niet hebben. Bij een trail gaat het toch om de kilometers en de hoogtemeters. De laatste loper zijn we gelukkig niet tegen gekomen. Trots dat we het zonder kleerscheuren gehaald hebben! De een met wat meer zweetdruppels dan de ander. Volgend jaar nog een keer? We hopen dat er dan nog meer mensen aansluiten, want deze trail is echt de moeite waard.

Rabo Clubsupport

De afgelopen weken hebben een flink aantal leden op Lonu gestemd, heel hartelijk daarvoor. Dit was de opbrengst:


Crossen in de omgeving

Het cross seizoen is weer geopend! Zoals elk jaar zijn er weer een paar heel leuke crossen, vlakbij en voor ieder wat wils.